Lachend tachtig worden verdienen alle ouderen

Posted on 25-04-2018 in Actueel, Levenseinde, Nieuws, Ouderenzorg

Willen we dat onze ouderen lachend tachtig worden, dan moet het schot weg tussen zorg en welzijn. Dat is de kern van de onlangs verschenen notitie ‘Lachend Tachtig’, waarin Kamerlid Corinne Ellemeet de toekomstvisie van GroenLinks op ouderenzorg ontvouwt. Volgens haar wordt er bij de ouderenzorg niet goed nagedacht over ouderen die thuis wonen. Daar zijn geen goede voorwaarden voor, zoals passende woningen en een passende woonomgeving. Ook wil ze dat 65-plussers bij binnenkomst in een ziekenhuis gescreend worden op kwetsbaarheid.

Andere voorstellen in deze initiatiefnota zijn dat wijkverpleegkundigen de ruimte krijgen voor signalering en voor afstemming met zorg- en welzijnsorganisaties en dat dit wordt doorberekend in het tarief. En specifieke betaaltitels die samenwerking tussen de eerste- en tweedelijnszorg bemoeilijken dienen te worden vervangen door meer generieke betalingsgronden voor medische ouderenzorg.

Andere aanpak nodig
Voor een toekomst die is gericht op de leefkwaliteit van een groeiende bevolkingsgroep, moet het ministerie van Volksgezondheid zijn aanpak wijzigen. Er moet een aanpak komen voor het bestrijden van eenzaamheid. Er zijn meer geschikte woningen nodig. Hulp moet dichtbij in de wijk georganiseerd worden. En behandelaren die gespecialiseerd zijn in ouderenzorg geven we een prominentere plek bij behandelingen.
Daarmee kan volgens Corinne Ellemeet morgen al worden begonnen. “Voor betere samenwerking tussen zorg en welzijn heb je geen stelselwijziging nodig,” zegt Ellemeet. “Wel bevlogenheid. Want er wordt bij ouderenzorg niet goed genoeg nagedacht over de ouderen die thuis wonen. En dan heb je het dus over 94%, want slechts 6% woont in verzorgingshuizen.”

Goede voorwaarden voor fijn thuis wonen blijven achter
“Ouderen willen zo lang mogelijk de regie over hun leven houden en dat kan ik me heel goed voorstellen. Maar terwijl het aantal bewoners in tehuizen afnam, is de ontwikkeling van goede voorwaarden voor fijn thuis wonen niet toegenomen.” En daar heeft het met name een deel kwetsbare ouderen last van. “Die mensen vallen tussen wal en schip: dreigen te vereenzamen, lopen onnodige risico’s vanwege de indeling van hun huis, doen steeds vaker een beroep op de spoedeisende hulp die daardoor overbelast raakt.”

Lachend tachtig
GroenLinks vindt dat deze groep een gelukkiger oude dag verdient. “Lachend tachtig worden, dat is wat alle ouderen verdienen. Dus moeten de welzijn en zorg samen werken. Ministers De Jonge en Bruins moeten op dat punt ook echt de handen ineenslaan: verschillende regels en geldstromen zijn hartstikke interessant voor bewindslieden en volksvertegenwoordigers, maar de mensen over wie het gaat hebben gewoon recht op soepele hulp.”
Ellemeet stelt onder meer voor dat verzorgenden, wijkverpleegkundigen, de huishoudelijke hulpen en sociaal werkers de ruimte krijgen voor signalering en voor afstemming met zorg- en welzijnsinstanties. Dit wordt doorberekend in het tarief. Samenwerking met het sociale domein krijgt een prominentere plek in de bijscholing van verzorgenden en verpleegkundigen. Ook sociaal werkers worden geschoold in de samenwerking met het zorgveld.

Organiseer hulp dichterbij
Ellemeet wil bijvoorbeeld af van het ziekenhuis als groot instituut op afstand waar alles wordt geregeld. “Voor ouderen is toegankelijkheid het toverwoord. Organiseer hulp dichterbij. En vertel een eerlijk verhaal. Door ons bekostigingssysteem in de zorg, worden soms rare keuzes gemaakt: zo is het soms bijna onmogelijk om een tijdelijk bed te vinden voor iemand die even niet thuis kan wonen. Je moet niet hoeven leuren met mensen van de ene locatie naar de andere.”

Eerstelijnsverblijf
Voorstellen van Ellemeet voor het eerstelijnsverblijf zijn: Er komt één multidisciplinair triageproces per regio voor alle aanvragen van tijdelijk verblijf. Het eerstelijnsverblijf wordt uitgebreid wat betreft mate van complexiteit om iedere oudere de zorg te kunnen toekennen die hij of zij nodig heeft om voorspoedig te kunnen herstellen. Als bij triage blijkt dat een oudere geen behoefte heeft aan tijdelijk verblijf maar aan verpleeghuiszorg dan wordt bij triage al contact gelegd met het CIZ om de juiste indicatie te kunnen geven.
Verder wil ze dat specifieke betaaltitels die samenwerking tussen de eerste- en tweedelijnszorg bemoeilijken, worden vervangen door meer generieke betalingsgronden voor medische ouderenzorg. Dit vergemakkelijkt de opzet van poliklinieken ouderenzorg en wijkklinieken acute ouderenzorg

Screening 65-plussers
GroenLinks wil dat alle 65-plussers bij binnenkomst in het ziekenhuis gescreend worden op kwetsbaarheid. Als blijkt dat iemand nog maar maximaal zes maanden te leven heeft, worden gesprekken gevoerd over ‘advanced care planning’.
Verder moet de expertise van artsen gespecialiseerd in ouderenzorg veel eerder worden ingezet. “Het aantal ouderen groeit en doet in toenemende mate een beroep op onze ziekenhuizen. Iedereen moet behandeld kunnen worden, maar je moet de vraag durven stellen of je iets opschiet met een operatie of een chemokuur. Geriaters zijn in staat om vast te stellen of een oudere baat heeft bij medisch handelen. Vaak gaan mensen juist achteruit na een ziekenhuisopname.”

Politiek een heikel punt.
“Het is de roze olifant in de Kamer. Niemand wil erover praten omdat het verwijt op de loer ligt dat je wilt bezuinigen op ziekenhuiskosten die ouderen maken. Daar is GroenLinks absoluut niet op uit. Maar als we het eerlijke verhaal vertellen en benoemen dat risicoprofielen voor behandelingen zijn gericht op mensen van middelbare leeftijd, en niet op ouderen, en dat een operatie mensen vaak juist verzwakt, denk ik echt dat veel mensen passen voor verdere behandeling. De zorg is daar nu niet op ingericht. Dat moet veranderen.”

Lees hier de beleidsnota van GroenLinks: Lachend tachtig 

(Foto: Shutterstock)

Volg ons