Telefoneren over anderhalve meter

Posted on 19-09-2015 in Columns, Jurriën Wind, Nieuws, Topbericht

COLUMN JURRIËN WIND – Als ‘zorgverlener’ heb ik natuurlijk van de week staan juichen toen ik na Prinsjesdag mocht vernemen dat het met de bureaucratie in de zorg in 2016 nu toch ècht afgelopen zal zijn. Alle inspanningen bij VWS zijn er volgend jaar op gericht de regeldruk voor de mensen op de zorgwerkvloer te verminderen. Een aardschok! Anders kan ik zo’n bericht niet duiden….

Gelukkig bestaat er nog zoiets als verschil tussen theorie en praktijk. In lang vervlogen tijden hield ik me met de theorie bezig; nu is het toch vooral de praktijk waarmee ik werk. En vanuit deze praktijk kom ik tot u met het onderwerp: telefoneren over anderhalve meter. Denk bij het lezen niet ‘nee, dat kan niet, dat is verzonnen’, want dit is de praktijk van heden ten dage in Nederland. de praktijk van vandaag beweegt zich in een 180 graden tegengestelde richting als de (voorgestelde) theorie van 2016.

Ik was al een tijdje niet meer op de huisartsenpost geweest. Ik kom er altijd graag want het is er prettig werken. Eén van de redenen daarvoor is dat alle medewerkers ’s nachts in dezelfde ruimte zijn. Dat geeft een gevoel van saamhorigheid, van ‘we zijn allemaal samen de klos’. Als huisarts heb ik mijn vaste positie op de post tegenover de centraliste. De centraliste is het eerste aanspreekpunt wanneer patiënten met hun hulpvragen bellen: “goedenacht, u spreekt met de centraliste van de huisartsenpost, waarmee kan ik u van dienst zijn…?” Negen van de tien problemen kan zij zelf oplossen: een advies wordt gegeven, een consult wordt afgesproken of het besluit valt dat de huisdokter even langskomt: een visite.

Slechts in een minderheid van de gevallen moet er even overlegd worden. Dat doet ze dan met mij. En nu komt het…..! Ons scheidt maar anderhalve meter. De hele nacht zitten we met de hoofden naar elkaar toe. Wat ons scheidt, is een houten schot – zo’n veertig centimeter hoog – en twee computerschermen. Eéntje voor haar, ééntje voor mij. “Jurriën, kan ik even iets overleggen met je, ik heb een mevrouw met buikpijn aan de lijn en….” Terwijl ze het vraagt, gaan onze beider hoofden wat omhoog zodat we – over het schot – elkaar kunnen zien (spreken). Gewoon een kwestie van fatsoen, kijk de spreker aan.

Deze manier van overleg mag niet meer. Verboden! Van hogerhand is besloten dat wij voor dit overleg de telefoon moeten gebruiken. Welhaast op fluisterafstand van elkaar, ons scheidt nog geen 150 centimeter, maar sinds kort is verplicht gesteld dat wij de elektronica hiervoor gebruiken. “Alle gesprekken worden opgenomen tegenwoordig”, was het commentaar toen ik deze manier van communiceren belachelijk maakte. “Wanneer er een fout gemaakt wordt, kunnen we achterhalen waar deze eventueel gemaakt is”, het schaapachtige vervolg. ‘Welkom in de DDR’, dacht ik en een flits uit de film ‘Das Leben der Anderen’ trok over mijn netvlies voorbij.

Dit is natuurlijk nog maar het begin: geluidsopnames maken in de dienst, op de huisartsenpost. Alles gebaseerd op wantrouwen, juridisering dreigt. De dagpraktijk zal volgen: verplicht telefonisch overleg met mijn assistente, ik zie het al voor me. Afname van bureaucratie en regeldruk? Volgens mij vooralsnog niet!

Jurriën Wind (1963) is huisarts met een urologische achtergrond. Zijn specialisatie is vasectomie. Een sterilisatie kan uitstekend in de eerste lijn worden uitgevoerd mits de dokter goed geschoold is. Hiervoor heeft Jurriën de Mannen Sterilisatie Praktijk (MSP) opgezet, met locaties in Wijk & Aalburg en Eindhoven. Op zijn website www.devasman.nl laat Jurriën zien dat substitutie verantwoord en veilig kan.

(Foto: Stokkete/Shutterstock)

Volg ons