Vertrouwen in beroepseer?

Posted on 01-09-2016 in Columns, Gerry de Valk, Nieuws, Topbericht

COLUMN GERRY DE VALK _ Daar ligt ze in haar bikini in de ambulance. “We are now taking you to the other hospital” zegt de tolk-vertaalster van het ziekenhuis. Wat is het geval? We zijn met onze vier pubers op vakantie in het buitenland. Onze dochter van veertien is flauw gevallen bij het zwembad van het hotel. De dokter die is opgetrommeld, heeft geconcludeerd dat ze voor verder onderzoek naar het ziekenhuis moet.

In dat buurt-ziekenhuis wordt vastgesteld dat de bloedwaarden niet goed zijn en dat ze met spoed naar een groter ziekenhuis moet. Nu zit ik bij haar in de ambulance en rijden we met zwaailichten en sirenes door het hectische verkeer in noodvaart naar dat andere ziekenhuis. Een rare gewaarwording. Een paar uur geleden was er nog niks aan de hand en nu staat alles op z’n kop.

We komen aan in dat grote ziekenhuis en onze dochter wordt verder onderzocht. Daarna wordt ze naar haar kamer gebracht en moeten we afwachten. Inmiddels heeft dochterlief al weer aardig wat praatjes. We proberen de WiFi (levensbehoefte nummer 1 voor een puber) werkend te krijgen. Een paar uur later komt de arts langs. De bloedwaarden zijn toch goed, zegt hij. Ze moet wel een nachtje blijven. We zijn opgelucht.

We hebben dikke pret omdat de ziekenhuismaaltijd zo beroerd is en zijn bang dat we straks nog het loodje leggen vanwege het slechte eten. We Whatsappen, Twitteren en Facebooken de avond weg. Die hele avond en nacht zien we geen verpleegkundige of arts meer.

De volgende ochtend staat een drietal heren in een artsenjas rondom het bed van onze dochter. Ze praten met elkaar, niet met ons. Vragen niet hoe de nacht was, vragen niet hoe het nu met haar gaat. Gaan vervolgens vriendelijk knikkend de deur uit. Even later worden we gebeld en heb ik de tolk-vertaalster van gisteren aan de lijn. Dochter mag weg. Ik moet wel even langs de kassa om de rekening te betalen. De teller staat op € 3.100,-.

Zelfs mijn dochter zegt: “Dit is allemaal wel een beetje vreemd, hè mam?” Want inmiddels is ons wel duidelijk geworden dat hier geen sprake is van het leveren van zinnige en zuinige zorg. Dat geld verdienen de voornaamste drijfveer is geweest. Artsen die zich voor dit karretje laten spannen. Hoe gaat dit?

Nu werk ik toevallig veel met en voor behandelaren en behandeldiensten. Die met veel veranderingen te maken hebben. Worstelen met de kramp van de beste behandeling bieden versus kostenbeheersing. En geld verdienen versus beroepseer is altijd een belangrijk discussiethema. Juist omdat behandelaren vaak angstvisioenen hebben over het soort praktijken zoals we met onze dochter deze vakantie hebben meegemaakt. En terecht.

Want de relatie tussen zorgverlener en patiënt moet altijd een vertrouwensbasis kennen. Dat gaat niet als je als zorgverlener primair wordt afgejaagd op geld verdienen. Eenmaal thuis zijn we nog even langs onze huisarts gegaan. Ze bekeek de lijst met bloeduitslagen en constateerde nuchter: “Dat was een duur onderzoek voor bloed waar niks mee aan de hand was.”

Haar vertrouw ik wel.

Gerry de Valk over MediDiensten: Ik coach, adviseer & train medici en paramedici, behandeldiensten, maatschappen en (para)medische praktijken hoe zij zichzelf stevig kunnen neerzetten, hoe ze hun grenzen kunnen stellen en hoe ze hun kop boven het maaiveld durven uitsteken. Persoonlijk en professioneel leiderschap laten zien, daar gaat het om. Reageren: M Gerrydevalk@medidiensten.nl, T 06 11 64 15 64.

(Foto bovenin: Volodymyr Belaha/Shutterstock)

Volg ons