Je leven uitbenen

Posted on 07-11-2014 in Corina de Feijter

COLUMN CORINA DE FEIJTER – Nog nooit heb ik iemand geïnterviewd die weet dat hij binnenkort dood zal gaan. Wel vaak mensen die daar beroepsmatig mee te maken hebben. Huisartsen bijvoorbeeld, of recent de verpleegkundige en eerste hoogleraar hospicezorg, Saskia Teunissen, die deze week in Utrecht haar oratie uitsprak. Een bevlogen en betrokken vrouw die vindt dat alle huisartsen eens mee moeten draaien in een hospice. Om te ervaren wat leven met de dood kan inhouden.

Steeds vaker horen of lezen we verhalen van mensen die kampen met ziekte, of die weten dat ze niet lang meer zullen leven. Het is niet iets nieuws, zoals schrijfster Karin Spaink onlangs in haar column in Het Parool constateerde. ‘Aanvankelijk waren het vooral vrouwen die over hun ziekte en aanstaande dood schreven, ooit prachtig aangevoerd door Renate Rubinstein en Annemarie Grewel. Maar sinds Martin Bril durven steeds meer mannen publiek verslag te doen over hun aanstaande einde.’

Ze noemt journalist Albert de Lange, die sinds kort in dezelfde krant schrijft over zijn aangekondigde dood. Ik lees deze stukken ook. Soms kan ik de tekst maar amper uitlezen. Maar het boeit ook. Karin Spaink zegt over zijn verhalen: ‘Er is werkelijk iets dat in een mens verandert zodra hij weet dat het bijna met hem gedaan is: de ophanden zijnde dood geeft je woorden gewicht, je beslissingen kracht, je hoofd helderheid. Zo is het en het gaat niet meer anders worden: dat slaat je een boel onzin en getut uit handen, het beent je leven uit tot de essentie’.

Deze trend – als we het zo mogen noemen – is ook verpleeghuisarts Bert Keizer in een recente column in Medisch Contact opgevallen. Hij refereert aan ALS-patiënt Pieter Steinz die eens in de twee weken in NRC op zaterdag volgens Keizer ‘aan gewoon doodgaan doet’. De journalist, naar wie ik graag luisterde als hij op zaterdagochtend boeken besprak in de TROS Nieuwsshow, herleest nu boeken en bespreekt deze in het licht van zijn fatale ziekte en naderend einde.

Nog iemand die Keizer in zijn column aanhaalt is René Gude, Denker des Vaderlands. Hij publiceerde onlangs het boek Sterven is doodeenvoudig. Ik heb het nog niet aangeschaft, dat niet. Zeker niet nu ik van dichtbij heb mogen meemaken hoe doodgaan kan gaan. Ik ben er nog lang niet uit of het doodeenvoudig is of niet.
Wat ik wel kan, is me laven aan de woorden van deze mensen. Als troost misschien? Of speelt er iets anders mee, net als bij Bert Keizer? Die besluit zijn column met: ‘Maar ik voel bewondering, gemengd met enige huiver. Want zou ik het ook zo kunnen?’

Corina de Feijter is al jaren zelfstandig journalist en werkt voor diverse vak- en bedrijfsmedia in zorg en welzijn. Mensen ontmoeten, hun bijzondere verhalen, ideeën of dromen optekenen, daaruit haalt ze veel voldoening. Als vaste medewerker van Zorgenz vertelt zij hier wat ze daarbij persoonlijk opmerkt. Schrijven is haar passie. Haar profiel is te lezen op LinkedIn.

Volg ons