“Meer diepgang in mijn vak”

Posted on 31-03-2015 in Wijkverpleging

Ze is werkzaam bij KinderThuisZorg en denkt dat haar rol in de nabije toekomst zal verschuiven. “Mijn verwachting is dat we ouders van zieke kinderen meer gaan begeleiden. We zullen steeds goed bekijken wat ouders zelf kunnen doen en kritisch beoordelen welke zorg een kind echt nodig heeft en wie deze zorg het beste kan verlenen.”

Tijdens het derde gesprek (zie eerdere berichten op Zorgenz op 17 februari en op 13 maart jl. LINKS) vraagt Marianne zich af of zij de meest aangewezen persoon is om zorg te verlenen bij dit zieke kind thuis. Het is een vraag die zij zich gewetensvol en bewust stelt. “Als het echt gaat om verpleegkundige handelingen bij een kind dat voor korte duur bij ons in de zorg is, dan is dat duidelijk. Dat kunnen wij doen. De vraag speelt vooral bij kinderen die voor langere tijd in zorg zijn en die persoonlijke verzorging nodig hebben. Daar moeten we nu kritisch naar kijken: hebben zij echt een kinderverpleegkundige nodig of kan een andere professional of het gezin zelf deze zorg ook op zich nemen? Ik maak nu mee dat ik ouders moet vertellen dat iemand anders de zorg moet overnemen of dat ze het voortaan zelf ook kunnen. Daar moet ik hen dan van zien te overtuigen. Ik vind het belangrijk dat we ouders daarin begeleiden, we kunnen hen niet zomaar laten vallen. We streven ernaar om de verzorging met een gerust hart over te dragen.”

                    “Duidelijke afspraken zorgen ervoor dat deze kinderen goede zorg kunnen krijgen”

Zorg zonder muren
Zorg voor het zieke kind vindt steeds vaker buiten de muren van het ziekenhuis plaats. Het is een ontwikkeling die alle betrokken zorgverleners toejuichen. Maar het vergt nog wel het nodige overleg en het maken van samenwerkingsafspraken. Een kinderarts, eindverantwoordelijk voor de kindergeneeskundige zorg thuis, moet erop kunnen vertrouwen dat die zorg veilig, kindgericht en van goede kwaliteit is. Dat begrijpt Marianne heel goed. “We hebben meer oog voor kwaliteit. Het Medische Kindzorgsysteem is een belangrijke stap voorwaarts om de kwaliteit te borgen. Maar we moeten afspreken hoe we met elkaar communiceren over veranderingen in het beleid rond het kind bijvoorbeeld. Wij houden een digitaal dossier bij en de ouders kunnen de hoofdbehandelaar machtigen voor inzage in dit dossier. Gaan de kinderartsen dit ook doen? Gaan we het zorgplan samen bespreken? Wat spreken we daarover af? Duidelijke afspraken zorgen ervoor dat deze kinderen goede zorg kunnen krijgen: goede zorg zonder muren.”
Samenwerking begint met elkaar leren kennen. Marianne vertelt dat ze van plan zijn om de relaties met de kinderartsen in het ziekenhuis te verstevigen. “We willen presentaties gaan houden voor de kinderartsen en hen uitleggen wat wij allemaal mogen en kunnen.”

                    “Ik verwacht dat we meer een coachende rol krijgen”

Zelf doen
Marianne en haar collega’s werken in zelfsturende teams. “Dat houdt in dat we een aantal zaken zelf doen, zoals de planning en kijken of we nieuwe collega’s nodig hebben. De sollicitatiegesprekken voeren we ook zelf. Het bevalt me goed, al zijn er natuurlijk voor- en nadelen. We hebben korte lijnen, het werkt efficiënter, je kunt elkaar snel bereiken en elkaar helpen. Je leert er veel van. Ik vind het goed dat we dit zelf in handen hebben. Wij zijn per slot van rekening degenen die bij de ouders en hun kind thuiskomen en weten wat zij nodig hebben. Soms missen we een leidinggevende, bij moeilijke gesprekken met ouders bijvoorbeeld. Dan moet er wel een beslissing worden genomen. We bespreken dan in het teamoverleg hoe we deze situaties kunnen oplossen en vragen hierbij soms ook nog ondersteuning van kantoor.”

Meer diepgang
Marianne merkt op dat de kindergeneeskundige zorg zich steeds verder ontwikkelt. “We mogen nu zelf indiceren en we gaan nog meer en intensiever samenwerken met andere zorgverleners. Daar komt bij dat ik verwacht dat we meer een coachende rol krijgen. Dat tezamen zorgt voor meer diepgang in mijn vak.”

Corina de Feijter

Gedurende twaalf weken zit Zorgenz aan tafel met wijkverpleegkundigen. Het zijn gesprekken over wat dit beroep nu inhoudt, over de veranderingen die zich in 2015 aandienen, over de eisen die het werk aan de opleiding stelt, over de zinvolle zorg die wijkverpleegkundigen dicht bij de patiënt verlenen. Deze serie is mogelijk gemaakt door het ZonMw-programma Zichtbare schakel Opleidingsimpuls wijkverpleegkundigen.

(Fotografie: Studio Oostrum)

Volg ons