“Aan zelf indiceren zitten twee kanten”

“Aan zelf indiceren zitten twee kanten”

Datum: 17 februari 2015

mariannen_smits_zorgenzMarianne Smits werkt als kinderverpleegkundige bij KinderThuisZorg, een landelijke organisatie die vindt dat (ernstig) zieke kinderen ook moeten kunnen rekenen op verpleegkundige zorg buiten het ziekenhuis. “Prachtig om te zien dat een kind met alleen maar tegenslag ook thuis kan zijn.”

Marianne is gespecialiseerd in het leveren van kinderverpleegkundige zorg buiten het ziekenhuis. Dat hoeft niet altijd thuis te zijn, ze gaat bijvoorbeeld ook naar een kind in een kinderdagverblijf. “Ik zie het als mijn rol om ouders te ondersteunen bij de zorg voor hun kind, want die zorg voor een ziek kind hakt erin. Meedraaien in het gezin gaat vaak heel natuurlijk, ik vraag wat de ouders willen en probeer hun vertrouwen te winnen. De ondersteuning kan tijdelijk of structureler zijn. Ik kom soms wel een jaar bij een kind. Ik ben er voor verpleegkundige handelingen, zoals antibiotica toedienen via een infuus, of een kind met een tracheacanule verzorgen. Soms hebben de ouders ondersteuning bij de zorg voor hun kind nodig om op adem te komen.”

Ouders in een moeilijke situatie ondersteunen
Werken met kinderen geeft haar veel voldoening. “Ik heb HBO-V gedaan en daarna pedagogiek gestudeerd. Na een verblijf in Canada waar ik in een kinderziekenhuis heb gewerkt, ben ik naar het AMC op de kinderafdeling gegaan. Ik was toen inmiddels kinderverpleegkundige. Na de verhuizing met mijn gezin naar Pijnacker ben ik gaan zoeken naar een baan waarbij ik met thuis wonende kinderen kan werken. Ik vind het heel fijn dat ik ouders in een moeilijke situatie kan ondersteunen. Dat is wat mij drijft. Dat ik bij een ziek kind kom dat onder de spuug en snottebellen zit, maar dat heel vrolijk een liedje neuriet. Daar doe ik het voor.”

Veranderingen in het nieuwe jaar
Voor kinderen in de zorg, hun ouders en kinderverpleegkundigen is er in 2015 ook wat veranderd in de zorg. Het komt er kort gezegd op neer dat alle kinderverpleegkundige zorg nu via de Zorgverzekeringswet wordt geregeld. Tot 1 januari van dit jaar gebeurde dat voor een deel ook via de AWBZ. Voor kinderen die een blijvende behoefte hebben aan permanent toezicht of 24 uur zorg per dag in de nabijheid vanwege een ernstige verstandelijke handicap geldt een uitzondering. Zij vallen vanaf uiterlijk het vijfde levensjaar onder de Wet langdurige zorg. Hiervoor is wel een indicatie van het CIZ nodig.

                              “Zelf indiceren is een verbetering maar soms ook lastig”

Zien wat behoefte aan zorg en ondersteuning is
Voor de andere kinderen vervalt de indicering door het CIZ. Voortaan mag Marianne samen met het gezin in kaart brengen wat er aan zorg nodig is en wie dat het beste kan doen. “Ik zie het als een verbetering. Ik kom immers thuis bij het gezin, praat met de ouders en zie wat de behoefte aan ondersteuning en zorg is. Het heeft twee kanten. Ik voel dat ook als een verantwoordelijkheid: wie ben ik om te bepalen wat iemand nodig heeft? Of om te zeggen dat de zorg stopt en wordt afgebouwd. Aan de andere kant geeft het me vrijheid om mijn vak als zelfstandig professional te kunnen uitvoeren. Ik kan nu zelf bepalen of er zorg bijmoet. Vroeger voelde ik me wel eens machteloos tegenover het CIZ.”

marianne_smits_zorgenzWel in het gezin maar sneller eruit
Hoe gaat dit nu in de praktijk? “Ik kom om ondersteuning te geven, maar streef ernaar dat de ouders hun kind, met eventuele hulp van anderen, zo snel mogelijk zelf kunnen verzorgen. Ik leg uit dat we gaan proberen het zo te organiseren dat de ouders het zelf kunnen. We stellen samen doelen vast. Hoe kunnen de ouders of het kind meer zelfredzaam worden? Bij het ene gezin lukt dit beter dan bij het andere gezin. Kijk, vroeger kregen ouders een brief waarin bijvoorbeeld stond dat hun kind een indicatie kreeg voor een bepaald aantal uren zorg voor een jaar. Ga je in gesprek over zelfredzaamheid dan zeggen ze: we hebben er recht op. Zo’n brief roept dat op, want er staat niet bij dat verwacht wordt dat ouders het zelf gaan doen.”

                              “Ik leg uit dat we gaan proberen het zo te organiseren dat de ouders het zelf kunnen”

Zelfredzaamheid gezin van groot belang
Marianne vertelt dat er een tool, de MKS-app, wordt ontwikkeld. Dat is een app waarmee kinderverpleegkundige zorg buiten het ziekenhuis kan worden geïndiceerd. MKS staat voor Medisch Kindzorg Systeem. De behoefte aan zorg en begeleiding wordt met hulp van de Hulpbehoeftescan Kind & Gezin op basis van de vier kinderleefdomeinen geïnventariseerd. ”Hiermee kan ik straks samen met het kind en het gezin de behoefte aan hulp bepalen. In deze app draait het niet alleen om de ziekte van het kind, maar wordt ook rekening gehouden met onder meer de ontwikkeling, veiligheid en het sociale leven van het kind en gezin. Ook de zelfredzaamheid van het gezin is van groot belang. Ik ben erg benieuwd naar deze tool.”

Corina de Feijter

(Fotografie: Studio Oostrum)

zichtbare_schakel_wijkpleegkundigen_opleidingsimpuls_zorgenzGedurende twaalf weken zit Zorgenz aan tafel met wijkverpleegkundigen. Het zijn gesprekken over wat dit beroep nu inhoudt, over de veranderingen die zich in 2015 aandienen, over de eisen die het werk aan de opleiding stelt, over de zinvolle zorg die wijkverpleegkundigen dicht bij de patiënt verlenen. Deze serie is mogelijk gemaakt door het ZonMw-programma Zichtbare schakel Opleidingsimpuls wijkverpleegkundigen.

Gerelateerde berichten

Author: Zorgenz

Share This Post On

1 Comment

  1. Mooi stuk! Duidelijk. Mooi vak! oud collega Marianne!

    Post a Reply

Submit a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *