“Ook voor kinderen thuis de goede zorgomgeving creëren”

Posted on 13-03-2015 in Wijkverpleging

Het streven is dat iedereen die bij een ziek kind betrokken is, meer gaat samenwerken. Marianne Smits, kinderverpleegkundige van KinderThuisZorg, is daar ook voorstander van. De nieuwe manier van werken zal wennen zijn. “Nu is het zorgplan nog van ons, straks van alle betrokken disciplines.”

KinderThuisZorg wil de zorg voor zieke kinderen en het gezin nog beter organiseren. “Dat doen we vanuit de gedachte dat ernstig zieke kinderen, hun ouders, broertjes of zusjes moeten kunnen rekenen op kwalitatief goede zorg. Dat is zorg waarin oog en aandacht is voor de specifieke behoeften en wensen van het kind en het gezin. Het gaat al beter, maar de zorg in Nederland is op het moment vooral gericht op volwassenen. Voor het geven van een injectie staat bijvoorbeeld tien minuten. Bij een kind ligt dat wel anders. Ik kom binnen, het kind heeft zich verstopt, heeft misschien prikangst en dan heb ik echt meer tijd nodig”, legt Marianne uit tijdens het tweede gesprek met haar in de serie over wijkverpleging. (Eerste interview op 17 februari jl.)

Thuis de kuur afmaken
Niet alleen de langdurende zorg moet goed geregeld worden, maar ook de kortdurende zorg, stelt Marianne. Ze illustreert dat met een voorbeeld. “Een kind krijgt in het ziekenhuis een antibioticakuur, intraveneus. Op een gegeven moment kan het kind naar huis, maar daar moet de kuur wel worden afgemaakt. Dat kan een kinderverpleegkundige prima doen in de thuissituatie, maar deze zorg moet wel geregeld worden en er moet budget voor zijn. Dat kan gelukkig tegenwoordig.”

Toenemende vraag
Steeds vaker krijgen zieke kinderen zorg thuis. “Net als kinderen die antibiotica krijgen, worden ook kinderen met een sonde bijvoorbeeld eerder uit het ziekenhuis ontslagen dan voorheen. Dat is een goede ontwikkeling, want thuis is ook voor een kind de beste omgeving.” Daardoor neemt het werk toe. “Sinds begin deze maand hebben we ons kinderwijkteam, dat bestond uit zestien (kinder)verpleegkundigen, gesplitst in twee teams. Dat was nodig om efficiënter te kunnen overleggen en snel beslissingen te kunnen nemen. Het stelt ons ook beter in staat om op dezelfde manier te werken en kwaliteit te kunnen blijven leveren.”

Nieuwe systematiek van zorg
KinderThuisZorg heeft samen met een groot aantal partijen die betrokken zijn bij de zorg voor ernstig zieke kinderen het rapport ‘Samen op weg naar gezonde zorg voor ernstig zieke kinderen’ opgesteld. In dit rapport, een concrete uitwerking van het Integraal Kwaliteitsmodel Intensieve Kindzorg, beschrijven deze partijen een nieuwe systematiek van zorg buiten het ziekenhuis voor kinderen die onder de eindverantwoordelijkheid van de kinderarts of een andere medisch specialist staan. Ze hebben deze nieuwe systematiek bedacht, omdat het huidige zorgsysteem niet aansluit bij de zorg voor ernstig zieke kinderen en omdat de zorg verschuift van ziekenhuis naar thuis. In dit Medische Kindzorgsysteem gaat het om een integrale aanpak, waarbij het kind, het gezin en hun behoeften centraal staan. Deze behoeften worden gescand met hulp van de Hulpbehoeftescan kind & gezin, waarna er een Zorgplan kind & gezin wordt opgesteld. En er wordt afgesproken wie de functie van zorgcoördinator op zich neemt.

…………………………………………..Het om een integrale aanpak, waarbij het kind, het gezin en hun behoeften centraal staan

Nog meer samenwerken
Staatssecretaris Van Rijn (VWS) vindt dat het rapport goede aanknopingspunten biedt om deze zorg zo goed mogelijk vanuit het ziekenhuis naar huis plaats te laten vinden (zie ook zijn Kamerbrief hierover). Ook Marianne kan zich vinden in de uitgangspunten. “Het is goed dat we nog meer gaan samenwerken met iedereen die bij het kind betrokken is. We moeten dit nu in de praktijk handen en voeten gaan geven. Het is de bedoeling dat in het ziekenhuis al de behoefte aan hulp voor het kinderleefdomein Medisch wordt geïnventariseerd. De overige drie domeinen Ontwikkeling, Veiligheid en Sociaal worden geïnventariseerd door de zorgcoördinator. De bedoeling is dat de hoofdbehandelaar dit plan accordeert. Vaak is dat de kinderarts of een andere medisch specialist. Dit is nog even wennen. Het verschil met vroeger is dat het zorgplan alleen van ons was; nu wordt het iets dat alle betrokken disciplines kunnen raadplegen. De Hulpbehoeftescan zal deels in het ziekenhuis ingevuld worden, de rest vult de zorgcoördinator in. Dit zal vaak de kinderverpleegkundige van KinderThuisZorg zijn als het kind met zorg naar huis gaat. Het is de bedoeling dat daarna gezamenlijk met de ouders het zorgplan opgesteld wordt. Zoals het er nu uitziet, neem ik aan dat we voldoende onze bevindingen hierin kunnen verwerken. De praktijk zal uitwijzen of dit inderdaad zo is.”

Zorgcoördinator voorkomt overlap
De afspraak is ook dat het kind en de ouders een zorgcoördinator krijgen toegewezen. “Dat is degene die de meeste zorg levert: dat kunnen wij zijn, maar ook iemand van het medisch kinderdagverblijf of een verpleegkundig specialist uit het ziekenhuis. Voor de ouders is dit prettig: zij hebben een aanspreekpunt en hoeven niet steeds hetzelfde verhaal te vertellen. Daarbij heeft een zorgcoördinator goed in beeld wie wat doet en waarvoor verantwoordelijk is. Dat voorkomt dat we zaken dubbel doen.” Vooral bij kinderen met problemen op meerdere gebieden trekt Marianne aan de bel. “Medische problemen hangen vaak samen met andere problemen. Ik neem soms contact op met het consultatiebureau, het maatschappelijk werk van het ziekenhuis of het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG), als er bijvoorbeeld opvoedingsproblemen zijn.”

…………………………………………..“Medische problemen hangen vaak samen met andere problemen”…..

Minder contact met huisarts
De huisarts is minder in beeld. “Een ziek kind dat naar huis komt, blijft onder behandeling van de kinderarts. De huisarts komt eigenlijk alleen in beeld als een kind naar huis komt om te overlijden. Bij vragen over medicatie neem ik contact op met de huisarts en die consulteert ook vaak weer de kinderarts of medisch specialist. De huisarts heeft dan de eindverantwoordelijkheid.”
Het hangt natuurlijk helemaal van het gezin en diens situatie af of Marianne een coördinerende rol heeft. “Sommige ouders redden zich prima, anderen hebben hulp nodig. Wat kan ik nog meer doen, vraag ik mezelf dan af. Het is heel fijn als ik op basis van mijn ervaring mijn ondersteuning kan inzetten en ouders kan wijzen op allerlei mogelijkheden.”

Corina de Feijter

Gedurende twaalf weken zit Zorgenz aan tafel met wijkverpleegkundigen. Het zijn gesprekken over wat dit beroep nu inhoudt, over de veranderingen die zich in 2015 aandienen, over de eisen die het werk aan de opleiding stelt, over de zinvolle zorg die wijkverpleegkundigen dicht bij de patiënt verlenen. Deze serie is mogelijk gemaakt door het ZonMw-programma Zichtbare schakel Opleidingsimpuls wijkverpleegkundigen.

(Fotografie: Studio Oostrum)

Volg ons