Opentimmeren

Posted on 25-09-2017 in Actueel, Columns, Jurriën Wind, Nieuws

COLUMN

Gisteravond heb ik de CAO Huisartsenzorg doorgenomen. Als huisarts overweeg ik om personeel in dienst te nemen en dan vind ik dat ik op de hoogte moet zijn van hoe een en ander juridisch en arbeidsrechtelijk geregeld is. Taaie kost wel, zo’n CAO. Op pagina 3 al stuitte ik op iets waarvan ik vind dat het typisch Nederlands is. Voor mij onbegrijpelijke ‘dichttimmerij’. Iets dat ik graag met u wil delen en wil koppelen aan een recente vakantie naar het buitenland.

Eerst even het stukje tekst zoals het in de CAO staat. Het betreft ‘duurzame inzetbaarheid’: ‘Sociale partners zijn het erover eens dat duurzame inzetbaarheid van werknemers de komende jaren in belang toeneemt. Partijen hebben daarom een paritaire werkgroep inzetbaarheid ingesteld. De werkgroep duurzame inzetbaarheid doet het CAO-overleg op korte termijn een voorstel wat partijen onder duurzame inzetbaarheid verstaan, wat daarmee de reikwijdte van het werk van de werkgroep is en wat dat voor consequenties voor de werkwijze en het tijdpad heeft. Daarna kan de werkgroep vanuit een gemeenschappelijk kader verder aan de slag.’

Hier zijn we in Nederland goed in. Dichttimmerij! Wanneer je allemaal weet hoe een paard eruit ziet, dan hoef je niet te gaan beschrijven of te gaan definiëren ‘hoe dat paard eruit ziet’. Laat staan dat je er een werkgroep voor opricht. Hier wordt in mijn ogen een probleem gecreëerd, worden stroperigheid en bureaucratie bevorderd en aan werkverschaffing gedaan. De werkgroep zal waarschijnlijk over 2 jaar berichten aan de LHV wat ‘duurzame inzetbaarheid’ nu precies inhoudt…. Verloren tijd, verloren energie. Even ook ter lering & vermaak: paritair (ik moest het ook opzoeken hoor) betekent: ‘bestaande uit vertegenwoordigers van groepen met verschillende (en soms tegengestelde) belangen’.

Als je weet hoe een paard eruit ziet, hoef je niet te definiëren hoe een paard eruit ziet

Goed, ik was dus op vakantie. Met de auto op pad naar Hongarije. Boeiend aan het voormalige Oostblokland is onder andere de taal. Waar wij woorden hebben met drie, vier letters lijkt het gemiddelde Hongaarse woord wel tien letters lang met gebruik van veel ö’s en ü’s. Lezárt erdögazdasági üzemi út betekent bijvoorbeeld: ‘afgesloten weg in gebruik voor bosbouw’ (ik vertaal dat even van mijn wandelkaart, daar gekocht). Hongaars is een taal waar voor mij geen touw aan vast te knopen valt; boeiend wel voor de talofiel die ik ben.
De auto was voor vertrek nagekeken en er waren wat problemen met een klep. Zo af & toe, na lang rijden, kon ‘ie even inhouden: bij het gaspedaal verder induwen gaf ‘ie dan geen reactie. Even stoppen hielp dan, motor uitzetten, weer starten en hup, dan deed de auto het weer. Bekend probleem dus voor ons. Voor vertrek ook besproken met de garage en tekst & uitleg over gekregen: klepgebrek, zeg maar een soort van mitralisklepinsufficiëntie, maar geen therapie voor nodig. Wanneer het zich voor zou doen: gewoon even stoppen, contact uit, weer starten en verder rijden.

Zo verging het ons dus totdat, dichtbij de Hongaarse poesta, er ineens ook een geel lampje op het dashboard ging branden. Geen goed reageren op ons gaspedaal (bekend) + nu ook een geel lampje (onbekend), OEI! Wat te doen? Autoboekje geraadpleegd. Geel lampje met motorblokje: een mogelijk probleem met de verbranding? Gelukkig in dit ‘mobiele tijdperk’ hadden we binnen 5 minuten de monteur aan de lijn die onze auto voor vertrek had nagekeken. Leve de kleinschaligheid. Hij adviseerde ons naar de dichtstbijzijnde dealer van ons automerk te gaan om een aantal dingen ‘te laten doormeten’. Dit advies klonk mij bekend in de oren, omdat ik dat met mijn eigen (andere) auto ook al ettelijke keren had meegemaakt. Altijd was er dan sprake van een ‘foutmelding’, mogelijk een vuiltje in het systeem – nooit echter had het consequenties en dreigde ‘niet meer verder kunnen rijden….’ Alleen, tsja, we zaten nu wel 1300 kilometer van huis….

Een half uur later reden we de merkgarage van onze auto binnen. In nog geen tien seconden had ik contact met een monteur en binnen de halve minuut (kom daar in Nederland eens om) hing ik aan de lippen van een ander die behoorlijk Duits sprak. Had ik me voor niks onderweg zorgen lopen maken over ‘hoe ik in vredesnaam in mijn beste Hongaars zou uitleggen dat bekend was dat een klep niet functioneerde maar het branden van dat lampje nieuw was….’
Ongetwijfeld was in Nederland de auto ‘aan het infuus gehangen’. Doorgemeten. Waar zit de fout? Meten is weten tenslotte. Om dan tot de conclusie te komen ‘dat er ergens een vuiltje in de verbranding moet hebben gezeten’. Dichttimmeren!
Zo niet in Hongarije. Verrassend vond ik dat! Hier had gemakkelijk geld aan ons (Westerlingen) verdiend kunnen worden. Maar dat gebeurde niet. In keurig Duits werd mij te verstaan gegeven ‘dat ‘ein gelbes Licht noch kein rotes Licht bedeutet’ en dat verder rijden gewoon zou kunnen.’ Ook terug naar Nederland. En wanneer er een rood lampje zou branden, ‘ja, dan niet doorrijden natuurlijk’, zo adviseerde de Hongaar. ‘Gute Fahrt’.

Ondertussen zijn we weer thuis. Probleemloos teruggereden. ‘Opengetimmerd’ en wel.
Mij is die Hongaarse manier van gezondheidszorg voor de auto wel bevallen. Mogelijk kunnen wij daar in Nederland nog iets van leren….

Jurriën Wind (1963) is huisarts met een urologische achtergrond. Zijn specialisatie is vasectomie. Een sterilisatie kan uitstekend in de eerste lijn worden uitgevoerd mits de dokter goed geschoold is. Hiervoor heeft Jurriën de Mannen Sterilisatie Praktijk (MSP) opgezet, met locaties in Wijk & Aalburg en Eindhoven. Op zijn website www.devasman.nl laat Jurriën zien dat substitutie verantwoord en veilig kan.

Volg ons