Wlz-patiënten kleinschalige woonvoorzieningen lopen zorg mis

Wlz-patiënten kleinschalige woonvoorzieningen lopen zorg mis

Datum: 3 april 2018

Wlz-patiënten die thuis of in een kleinschalige woonvoorziening wonen, hebben moeite om toegang te krijgen tot een specialist ouderengeneeskunde. Huisartsen lopen hier vaak tegenaan. Patiënten lopen hierdoor noodzakelijke medische zorg mis. Dat heeft Verenso onlangs samen met de Landelijke Huisartsen Vereniging (LHV) in een brief aan de Tweede Kamer geschreven.

De LHV en Verenso vinden dat ongeacht de plek waar de patiënt verblijft, de toegankelijkheid tot (medische) zorg én behandeling te allen tijde goed geregeld moet zijn. Kleinschalige woonvoorzieningen dienen daartoe adequate care- en cure-voorzieningen te (kunnen) regelen, zodat de patiënt toegang heeft tot de zorg die hij nodig heeft. Dit betekent dat alle Wlz-patiënten moeten kunnen rekenen op de 24/7 inzetbaarheid van een specialist ouderengeneeskunde (of een arts voor verstandelijk gehandicapten) en een verpleegkundige niveau-5.

Verantwoordelijkheid onterecht bij huisarts
De beide organisaties hebben de brief geschreven omdat huisartsen en specialisten ouderengeneeskunde in de praktijk ervaren dat de kwaliteit van de medische zorg en de basisveiligheid in de kleinschalige woonvoorzieningen steeds meer onder druk staat. “De systematiek van de Wlz is ingehaald door de werkelijkheid”, constateert LHV-bestuurslid Garmt Postma. “Het is vooral geënt op verpleeghuiszorg, terwijl steeds meer Wlz-zorg thuis wordt geboden of in kleinschalige woonvoorzieningen.”
Bij het inkopen van die zorg worden wonen en welzijn in de kleinschalige woonvormen meestal wel goed geregeld, maar schieten zorg en behandeling erbij in. “Het komt geregeld voor dat behandeling niet eens is ingekocht”, aldus Postma. “Doordat de beschikbaarheid van een specialist oudergeneeskunde slecht of zelfs helemaal niet is geregeld, komt de verantwoordelijkheid voor de medische zorg ten onrechte volledig terecht bij de huisarts. Patiënten lopen daardoor noodzakelijke medische zorg mis.”

Niet als hoofdbehandelaar
Ander knelpunt is dat de specialist ouderengeneeskunde niet als hoofdbehandelaar kan worden aangewezen. In medisch complexe gevallen is dat volgens de LHV en Verenso wel wenselijk, omdat de huisarts daarvoor niet de benodigde kennis en kunde heeft. Door de krapte op de arbeidsmarkt is er bovendien een tekort aan verpleegkundigen en specialisten ouderengeneeskunde.

Administratieve rompslomp
Verder hebben zorgverleners last van organisatorische en administratieve rompslomp, schrijven de belangenorganisaties. “Het kost zorgverleners vaak veel moeite om uit te vinden óf een patiënt een Wlz-indicatie heeft, welke leveringsvorm hij heeft gekozen, wat een zorgaanbieder precies aanbiedt en of dat via de Zwv of de Wlz moet worden gedeclareerd.”
Ook het afsluiten van contracten met zorginstellingen om de zorg aan patiënten thuis te kunnen declareren, zadelt huisartsen op met administratieve drukte.

(Foto: Shutterstock)

 

Gerelateerde berichten

Author: Zorgenz

Share This Post On

Submit a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *