Papierwerk en de wilsverklaring

Papierwerk en de wilsverklaring

Datum: 30 juli 2014

boterbloem_zaadjes_zorgenzEen oude vriend van mijn vader is overleden. Gewoon, natuurlijk, zonder euthanasie. We zijn op bezoek, nemen afscheid van de dode. Bij de deur, we staan al buiten, komt het toch nog op de euthanasie die wel voorbereid was. ‘De papieren waren zoek, en we moesten dus heel snel alle papieren in orde maken, in zesvoud.’

Hier is niet de scen-arts aan het woord, die immers een schriftelijk verslag van zijn bevindingen moet uitbrengen aan de arts die voornemens is euthanasie uit te voeren. Ook was hier niet de huisarts aan het woord, die een verslag moet geven aan de gemeentelijk lijkschouwer. Ook niet de lijkschouwer die alles aan de commissie moet sturen. Nee, geen van de partijen die inderdaad papierwerk hebben, deden deze uitspraak. De uitspraak was van een familielid en kon niet over iets anders gaan dan over een schriftelijke wilsverklaring. Geschokt door deze mededeling, dat er nog zo veel tijd en moeite gedaan was voor iets totaal overbodigs, durf ik dit eigenlijk dan niet te zeggen. Ik wil de familie nu niet belasten met de mededeling dat hun huisarts hun iets onnodigs heeft laten doen, dat de energie die in het zoeken en opnieuw maken en kopiëren van de papieren is gaan zitten, verspild is.

Terug van vakantie lees ik de knipsels door die de NVVE mij trouw stuurt. In een interview, ik meen in de Libelle, met een vrouw van wie de man euthanasie heeft gekregen, lees ik: ‘We moesten ook nog papieren invullen en moesten daarvoor eerst lid worden van een vereniging.’ Ik gun het de NVVE van harte dat zij veel leden heeft, maar dit is wel een vreemde manier om aan leden te komen. Het misverstand lijkt wijd verbreid. Daarom nu nog een keer: dokters van Nederland, nergens in de Euthanasiewet wordt geëist dat er een schriftelijk verzoek van de patiënt is! Ik ken ook geen gevallen waarin de Regionale Toetsingscommissie Euthanasie nadere vragen heeft gesteld in verband met het ontbreken van de schriftelijke wilsverklaring. Als zo’n verklaring er is, wil de commissie er graag een kopie van hebben, maar als die er niet is, hoeft die er niet alsnog te komen.

Het is niet nodig dat de familie van de doodzieke met een euthanasiewens, alsnog een schriftelijke verklaring opstelt, die de zieke vanuit zijn bed met laatste krachten ondertekent. Een verzoek kan gewoon gedocumenteerd in het journaal, bij de andere aantekeningen van de gesprekken die gevoerd zijn over het levenseinde. En mocht u, als arts, toch prijs stellen op een schriftelijke verklaring, voor uzelf, omdat u dat een rustig gevoel geeft, dan mag dat gewoon een geschreven verklaring zijn waarin staat wat de patiënt vraagt. De mooiste verklaringen die ik in mijn tijd bij de commissie gezien heb, zijn de brieven waarin patiënten vaak kernachtig uitleggen waarom zij om euthanasie verzoeken. Een paar regels soms, maar klaarhelder. Dat kan een voorgedrukt invulformulier van welke organisatie dan ook echt niet beter.

Suzanne van de Vathorst is sinds juli 2013 bijzonder hoogleraar ‘Kwaliteit van de laatste levensfase en van sterven’ in het AMC in Amsterdam. Zij werkt daarnaast al sinds 1997 in het Erasmus MC bij de afdeling medische ethiek. In de loop der jaren heeft zij onderzoek gedaan op allerlei thema’s maar concentreert zich nu op levenseinde-vraagstukken, en ethiek van medisch-wetenschappelijk onderzoek.

(Foto: Pakhnyuschcha/Shutterstock)

Gerelateerde berichten

Author: Zorgenz

Share This Post On

Submit a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *