Ongecontracteerde wijkverpleging: wat zijn struikelblokken?

Ongecontracteerde wijkverpleging: wat zijn struikelblokken?

Datum: 13 september 2019

Waarom sluiten sommige verzekeraars en aanbieders van wijkverpleging geen contract? De NZa liet consultancybureau Arteria hier onderzoek naar doen. Het blijkt dat een van de redenen is dat aanbieders niet altijd goed op de hoogte zijn van de wet- en regelgeving en actuele ontwikkelingen in de sector. Volgens de NZa kunnen beide partijen iets aan deze kennisachterstand doen.

Het onderzoek toont verder aan dat geïnterviewde aanbieders het omzetplafond dat de verzekeraar biedt te laag vinden. Of ze kunnen of willen niet voldoen aan minimale kwaliteitseisen. Tevens noemen zzp’ers de administratieve lasten. Verzekeraars noemen het aanbod als struikelblok. Zij zeggen dat aanbieders niet voldoende zorg, geen integraal zorgaanbod of niet voldoende innovatieve zorg bieden.

De conclusies van Arteria komen overeen met de Monitor Contractering Wijkverpleging 2019. Zie ook het artikel Ongecontracteerde wijkverpleging aan banden gelegd, dat ZorgenZ hierover heeft gepubliceerd.

Verklein kennisachterstand
Arteria constateert op basis van gesprekken met aanbieders dat zij niet altijd op de hoogte zijn van de werking van het systeem, bijvoorbeeld over tarieven en vergoedingen, ontwikkelingen in de sector en veranderingen in het inkoopbeleid. En van de afspraken die hun brancheorganisaties maken. In het rapport van Arteria wordt aangeven dat branchepartijen een rol kunnen spelen om de kennisachterstand te verkleinen. Hoewel het primair bij de aanbieder zelf ligt om gedegen kennis te hebben, ondersteunt de NZa de aanbeveling van Arteria dat branchepartijen hen hierbij kunnen helpen. Verzekeraars kunnen aanbieders beter informeren door bijvoorbeeld regiobijeenkomsten te organiseren en uit te leggen wat zij onder innovatieve zorg verstaan.

Duidelijkere communicatie
Zorgverzekeraars kunnen duidelijker communiceren over afwijzingsgronden en over veranderingen in (kwaliteits)eisen, zoals opgenomen in de voorwaarden. Dat kan volgens de NZa bijdragen aan de verbetering van het contracteerproces.
Daarnaast komen er in de wijkverpleging veel nieuwe aanbieders bij. Verzekeraars zijn niet verplicht met aanbieders een contract te sluiten. Signalen over mogelijke fraude zijn een goede reden om dat niet te doen.

Soms loont contractering niet
Ondanks dat partijen nog een aantal aspecten kunnen verbeteren rondom de contractering, liggen de belangen van partijen soms ook gewoon te ver uiteen om tot een contract te komen, stelt de NZa. Zorgverzekeraars willen bijvoorbeeld partijen contracteren die een integraal en innovatief aanbod hebben (voorkomen van meerdere aanbieders bij één cliënt), terwijl een aanbieder zich richt op het leveren van bepaalde specifieke zorg. Of zorgverzekeraars die sturen op doelmatigheid, terwijl een aanbieder geen bemoeienis wil met het aantal uren zorg dat hij aan de cliënt besteedt. Contractering loont dan niet voor één of beide partijen.

(Foto: Pixabay)

Gerelateerde berichten

Author: Zorgenz

Share This Post On

Submit a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *