Mantelzorgers: cement van de samenleving

Posted on 25-01-2022 in Ouderenzorg

Zo’n vijf miljoen Nederlanders mogen zich mantelzorger noemen. Zorg verlenen aan iemand die je dierbaar is kan behoorlijk intensief zijn. Gelukkig zijn er tegenwoordig tal van hulpmiddelen die het leven van de client én mantelzorger aangenamer maken.

Stofzuigen, boodschappen doen, afwassen. Maar ook: verschonen, medicijnen toedienen en naar het ziekenhuis rijden. Het takenpakket van de mantelzorger is omvangrijk. De gemiddelde mantelzorger – iemand die zorgt voor een bekende, vaak vrijwillig – is een duizendpoot. Langdurig mantelzorg leveren kan intensief zijn. De emotionele band tussen de verzorger en zijn hulpbehoevende ouder, vriendin of goede buur, maakt het extra zwaar. Ongeveer vijf miljoen Nederlanders, jong en oud, zetten zich in als mantelzorger. Ze zijn het cement in onze samenleving. Door hun zorg kan de ander zich redden, thuis blijven wonen.

Traplift

Er zijn diverse hulpmiddelen die het thuisleven van cliënten aangenamer maken en de mantelzorger ontlasten. Eén van de slimme toepassingen kan de plaatsing van een traplift zijn. Een traplift is een ideale, relatief goedkope oplossing voor mensen die, al dan niet tijdelijk, moeite hebben met traplopen. Veilig bovendien, ook voor de mantelzorger die hooguit nog moet helpen bij het bedienen van de traplift, maar zich niet meer een ongeluk hoeft te tillen om de cliënt naar boven en beneden te krijgen. Trapliften zijn er in alle soorten en maten, afgestemd op de situatie in het huis.

Vergoeding vanuit Wmo

De aanschaf van een traplift wordt vaak vergoed vanuit de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). Een aanvraag dient wel te worden goedgekeurd. Bij die beoordeling door de Wmo-consulent is de medische situatie van de aanvrager van de trapliftvergoeding leidend. De Wmo is er voor iedereen die financiële ondersteuning nodig heeft om thuis te kunnen blijven wonen. De Wmo-consulent is de schakel tussen een aanvrager en de gemeente. De subsidie voor een traplift via de Wmo kan op twee manieren worden uitgekeerd: via Zorg in natura (Zin) of het Persoonsgebonden budget (Pgb). Via Zin krijgt de aanvrager de zorg in goederen of diensten. De gemeente bepaalt dan de leverancier. Een aanvrager heeft geen invloed op het merk en plaatsing, maar hoeft zelf (bijna) niets te regelen. Wie liever alles zelf regelt vraagt een Pgb aan.

Volg ons