Inzicht in mensen met voltooid leven

Inzicht in mensen met voltooid leven

Datum: 7 september 2015

voltooid_leven_zorgenz‘Ik hoop dat de dood mij eindelijk komt halen’ of ‘de dood is mij vergeten’: kenmerkende uitspraken van mensen die lijden aan een voltooid leven. Het is een existentieel lijden, zonder noodzakelijke medische grondslag. De Adviescommissie Voltooid leven, onder leiding van Paul Schnabel, doet hier momenteel onderzoek naar. Eind 2015 komt de commissie met een advies voor de Tweede Kamer. De NVVE heeft voor deze commissie een rapport geschreven om inzicht te geven in de mens met een voltooid leven.

De NVVE heeft op basis van haar ledenbestand twintig casussen geselecteerd, de gegevens (anoniem) geïnventariseerd en geanalyseerd, en op basis daarvan een rapport geschreven dat inzicht geeft in de mens met een voltooid leven. Hoe ziet hun leven er uit, hun lijden, hebben ze nog sociale contacten, en hoe bewandelen ze het pad van de zelfgekozen dood?

Leven is lijden geworden
Mensen met een voltooid leven lijden het meest aan hun existentie, hun leven. Leven is lijden geworden. Ze lijden aan de zinloosheid en uitzichtloosheid van het leven, een gevoel van nutteloosheid, verlies van doel, zingeving en het ontbreken van perspectief. Men heeft innerlijk al afscheid van het leven genomen, heeft zich onthecht, terwijl het leven blijft voortduren. Ze ervaren angst voor afhankelijkheid, angst voor verlies van waardigheid, en angst voor verlies van hun identiteit.

Het is een weloverwogen keuze voor isolement: onthechting
De meeste mensen hebben hun sociale contacten beperkt tot 1 à 2 mensen en zijn bewust of onbewust eenzaam. Voor de hand liggend is de conclusie dat eenzaamheid op oudere leeftijd een oorzaak is van een doodswens. Het tegendeel blijkt waar in dit onderzoek. De onbewust eenzame mensen geven te kennen dat ze ook niets aan hun sociale situatie willen veranderen, het is zoals het is. De bewuste eenzamen zeggen weloverwogen gekozen te hebben voor hun isolement. Ze willen geen contacten meer. Dit gedrag en deze keuze zijn wellicht het beste te omschrijven als onthechting; het loslaten en afscheid nemen van het leven.

Groot pijnpunt is dat arts situatie en lijden bagatelliseert
De mensen in dit onderzoek willen geen van allen behandelingen meer en verkiezen alleen nog de dood. De lichamelijke klachten op zich zijn voor hen geen reden voor hun doodswens, ook pijnvermindering zal de doodswens niet verminderen. Hun euthanasieverzoeken worden echter zelden gehonoreerd. Een goede relatie tussen arts en cliënt is verre van vanzelfsprekend. Cliënten voelen zich onvoldoende serieus genomen. Een groot pijnpunt is dat de arts vaak de situatie van de patiënt en het lijden daaraan bagatelliseert. Dit drijft een aantal van de twintig mensen tot wanhoop en wanhoopsdaden om toch te kunnen sterven. Slechts één persoon van deze twintig personen heeft euthanasie gekregen.

Twintig casussen zijn representatief voor hulpvragen voltooid leven
Dit rapport probeert een beeld te schetsen van de ervaring van het lijden aan een voltooid leven. De resultaten van dit onderzoek zijn niet representatief voor de Nederlandse bevolking als geheel, ze zijn ontleend aan rapportages van leden van de NVVE. Deze leden met een voltooid leven hebben zelf een beroep gedaan op de NVVE. Het Adviescentrum van de NVVE zegt de twintig casussen als representatief te herkennen voor de hulpvragen voltooid leven die behandeld worden. De gegevens zijn volledig geanonimiseerd.

Het rapport ‘Voltooid leven, de ervaring’ van NVVE is hier te downloaden.

Gerelateerde berichten

Author: Zorgenz

Share This Post On

Submit a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *