Grootschaligheid en de macht van de macht

Grootschaligheid en de macht van de macht

Datum: 23 mei 2017

COLUMN JURIEN WIND – Vandaag lees ik in mijn krant een stuk over de politie. Onderzoek heeft uitgewezen ‘dat de georganiseerde misdaad in de steden nagenoeg vrij spel heeft’. Zeventig procent van de ondervraagde politiemedewerkers ziet in het werkgebied ‘veel criminelen die veel te weinig worden aangepakt’. Politiemensen liggen hier wakker van, zo lees ik…..

Waarom begin ik hierover? Politie, misdaad? Dit is toch een gezondheidsblog? 
Klopt ja, maar ik zie duidelijke parallellen tussen de problemen waar de politie mee kampt en die van de gezondheidszorg. En…..? En eigenlijk zijn het problemen die in heel Nederland gangbaar zijn, bestaan, waar we allemaal mee te maken hebben en, naar mijn mening, onvoldoende ‘aan doen’. 
Grootschaligheid en de macht van de macht.

Nog even de politie. ‘Het probleem bestaat al langer’, zo zegt de krant, ‘maar is groter geworden met de komst van de Nationale Politie in 2013. Wijkagenten lopen vast in bureaucratie. Uitwisseling van informatie smoort. Dit probleem is een regelrecht gevolg van de, in operationeel opzicht, ondoeltreffende organisatie van de Nationale Politie’. Aldus de onderzoekers en becommentarieerd door een hoogleraar van de Universiteit Tilburg. Hoe kan dit nu?

Hoe kan het zo zijn dat een verandering – die in 2013 is ingevoerd – problemen alleen maar groter blijkt te maken? Terwijl die verandering er ongetwijfeld gekomen zal zijn om problemen op te lossen, daar vertrouw ik wel op en geloof ik ook in. Hoe kan dat? Hoe gaat dat? Hoe werkt zoiets in Nederland?

Ik mag graag een beetje overdrijven. Aandikken, zwart-wit denken, het is mij allebei niet vreemd. Daarom het volgende: in Nederland doet iedereen onderzoek. Je kunt het zo gek nog niet verzinnen of er wordt in ons land wel onderzoek naar gedaan; aan hoogopgeleiden geen gebrek! Meer onderzoekers hier te lande dan handen-aan-het-bed denk ik weleens. Meer mensen die onderzoek doen naar ‘konten wassen’ dan er daadwerkelijk in de thuiszorg billen schoonmaken. Dankbaar werk overigens thuiszorgwerk, vergis u niet… En daar zit ‘em volgens mij het probleem! Die handen-aan-het-bed, de ‘gewone politieman’, de leraar, en vult u zelf maar verder in, die weet wel ‘hoe het probleem in elkaar steekt’. Die weet wat wel het probleem is, weet waarschijnlijk de oplossing ook best, maar wordt onvoldoende gehoord. ‘We nemen het mee’, is het zoethoudertje waarmee ‘werkvolk’ (lees: thuiszorg, politie, leraar) tevreden wordt gesteld, wanneer problemen vanaf de werkvloer worden benoemd. ‘Dat gaan we eerst onderzoeken’, is een andere. Zoethoudertjes, management-geblaat. De onderzoekers van het stuk uit mijn krant blijken overigens wetenschappers te zijn die in opdracht van de Nationale Politie hebben onderzocht…. Bijzonder wel natuurlijk, want bevuilen die nu met hun conclusies niet het eigen nest….?

Waar ik naar toe wil is dit: grootschaligheid dient geen doel behalve dan dat het de baan van de werknemer of werkneemster werkzaam voor die grootschalige structuur veilig stelt en de portemonnee daarvan vult. Mogelijk zijn er hier en daar wat uitzonderingen op deze stelling en is er – zeg maar – wat grijs gebied. In de krant lees ik: ‘Wat zou moeten gebeuren, is dat de wijkagent naar het eind van de gang loopt, waar tien man klaarzitten om zijn tips en zijn aanwijzingen direct in onderzoek te nemen’. Grootschaligheid ook bij de politie dus: dat eind van de gang is er niet op het politiebureau: daarvoor moet de wijkagent ‘naar een hoger niveau’. In de dagelijkse praktijk komt het erop neer dat u en ik geen aangifte meer doen bij de politie (op het radionieuws eerder deze week) omdat het tijdsverspilling is en we weten ‘dat er niks van komt’. Maar dat willen we toch eigenlijk niet….!?

De macht van de macht. Geluiden van ‘onderaf’ worden te weinig gehoord. De werkvloer weet het! Daar geloof ik in ja. Maar ‘het management’ (de macht dus) zwaait met ‘onderzoek doen’ en smoort goede ideeën van de werkvloer in de kiem. Leidend tot een zachte dood. Excuus nee, een harde dood! Politiemensen slapen niet meer, zo lees ik, liggen er wakker van: dus de harde dood! Die mensen komt nota bene bij mij op het spreekuur: slaapproblemen, een dreigende burn-out: ze voelen zich niet gehoord in hun werk, voelen zich niet gezien…
In huisartsenland is er de actie ‘Het Roer Moet Om’. Huisartsen verzetten zich tegen de voortgewoekerde regelgeving en bureaucratie. Met succes wel. Die woekering, in mijn ogen verzonnen en ‘geïmplementeerd’ door ‘hoogopgeleiden in een ander vak dan het mijne’, is een soort van kankergezwel (mogelijk ook wat zwart-wit) en mag een halt toegeroepen worden. En dat kan, ook buiten de huisartsenij: werkvloer, laat u horen en stop de grootschaligheid en macht van de macht in Nederland!

Jurriën Wind (1963) is huisarts met een urologische achtergrond. Zijn specialisatie is vasectomie. Een sterilisatie kan uitstekend in de eerste lijn worden uitgevoerd mits de dokter goed geschoold is. Hiervoor heeft Jurriën de Mannen Sterilisatie Praktijk (MSP) opgezet, met locaties in Wijk & Aalburg en Eindhoven. Op zijn website www.devasman.nl laat Jurriën zien dat substitutie verantwoord en veilig kan.

(Foto: Shutterstock)

Gerelateerde berichten

  • De paddenstoelencursusDe paddenstoelencursus COLUMN - HUISARTS JURRIEN WIND We moeten dus weer eigenaar worden van het veld: het […]
  • Transparantie is een wassen neusTransparantie is een wassen neus COLUMN JURRIËN WIND - Recent heeft een grote zorgverzekeraar de tarievenlijst van […]
  • Minder voor meer…Minder voor meer… COLUMN JURRIËN WIND - Al jaren erger ik me groen en geel aan de reclames van […]
  • BREXIT!BREXIT! COLUMN JURRIËN WIND - Al jaren kom ik graag in Groot-Brittannië: Engeland is mijn […]
  • De bomen en het bosDe bomen en het bos COLUMN JURRIËN WIND - Het is toeval dat ik het – net in deze vakantietijd – wil hebben […]

Author: Zorgenz

Share This Post On

Submit a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *