Een PGO is geen EPD

Posted on 30-03-2018 in Columns, Nieuws

COLUMN JEROEN CORNELISSEN – Als je kijkt door de bril van de gezondheidszorg is een PGO gelijk aan een EPD, maar dan een EPD dat in handen is van de patiënt. Waarom is PGO dan een afkorting van Persoonlijke Gezondheidsomgeving en niet van Patiënten Gezondheidsomgeving?

Zolang het PGO een Patiënten Gezondheidsomgeving is, zal er niet veel veranderen in ons denken over gezondheid. Het PGO is bedacht in de stal van de Patiëntenfederatie, als opvolger van het EPD. Het EPD was (en is) het dossier over mij dat in handen is van een zorgprofessional, meestal een (huis)arts. In het besef dat niet de arts, maar de patiënt van doorslaggevende aard is in de meeste genezingsprocessen, heeft de federatie EPD2.0 in handen willen leggen van de patiënt – en daar hoort een nieuwe naam bij.

Andere organisaties, zoals Zelfzorgondersteund! (ZO!) en MedMij, kijken door dezelfde bril: een PGO is het EPD dat in handen is van de patiënt, en dat PGO moet beschikken over zorgpaden, anders voldoet het niet aan de heersende definitie van EPD2.0. Dat is een gemiste kans, en wel om twee redenen.

In de eerste plaats omvat mijn persoonlijke gezondheid meer dan mijn ziekte. Mijn gezondheid staat onder invloed van het werk dat ik doe, maar ook van de lucht die ik inadem, de kruidenier die ik bezoek, de sportschool of sportclub met bijbehorende kantine, mijn eten en mijn DNA, de tegenslagen die ik moet verwerken, mijn partner, de staat van het huis, en de buurt waarin ik woon. Voor al die informatie is geen plek in een EPD en er is niets of niemand die voor mij uitzoekt wat het effect van al die invloeden op mijn gezondheid is en hoe ik daar het beste op kan reageren.

In de tweede plaats wil ik als relatief gezonde persoon helemaal niet opgenomen worden in de wereld van de gezondheidszorg: ik wil daar ver buiten blijven! De vraag is dan: wie helpt mij daarbij? Wie heeft er geld en tijd voor over om mij buiten de poorten van het beste zorgsysteem van de wereld te houden? Ooit, zo’n 5.000 jaar geleden, werden artsen in China beoordeeld op hun vermogen om hun dorps- en stadsgenoten buiten het zorgcircuit te houden. Toen gold nog wat Huang Dee zei: “Superieure artsen voorkomen ziekten. Middelmatige artsen behandelen de ziekte voordat deze zich verder ontwikkelt. Inferieure artsen behandelen de geheel ontwikkelde ziekte.”

Wil ik terug naar het China van vóór onze jaartelling? In het geheel niet! Maar ik merk wel dat mensen op zoek zijn naar hulpmiddelen die hen ondersteunen bij het ‘buiten de gezondheidszorg blijven’. Dat wordt ook wel ‘Preventie’ genoemd. Ons ministerie en onze zorgverzekeraars hebben daar moeite mee, omdat dat niet past in ons huidige betaalsysteem. Maar de mensen met wie ik in contact kom hebben daar lak aan. Die zijn gebaad bij een gezondheidsomgeving waar zij de voor hen waardevolle gezondheidsinformatie niet alleen op een eenvoudige manier kunnen verzamelen, maar die ook in staat is om in die informatie patronen te herkennen, te vergelijken met de laatste wetenschappelijke inzichten en dat alles persoonlijk kan duiden. Dit niet als vervanging van een arts, maar ter voorkoming van een contact met een arts. Selfcare, waarvan ik medeoprichter ben, is zo’n PGO, en ik hoop dat er nog vele zullen volgen, zodat iedereen de PGO kan kiezen die het beste bij haar of hem past. Heel Persoonlijk.

Jeroen Cornelissen is mede-oprichter van Selfcare, een platform voor zelfzorg van consumenten en patiënten. Jeroen schreef het boek ‘Operatie Zorg’. Voorafgaand aan de oprichting van Selfcare was hij werkzaam in de Thuiszorg, Arbo-dienstverlening (Duitsland), ICT, en interim- en projectmanagement.

Volg ons