De visie van een nieuwe generatie zorgprofessionals

Posted on 05-02-2015 in Columns, Gerda van Beek, Nieuws

COLUMN GERDA VAN BEEK – Deze week kwam ik tussen al het nieuws, onderzoeken en publicaties over de zorg, opeens het boekje Coach, Cure & Care 2025 tegen. Dat bleek al in 2013 geschreven door nieuwe generatie zorgprofessionals.

Medisch specialisten, huisartsen, sportartsen, sociaal geneeskundigen, specialisten ouderengeneeskunde, artsen verstandelijk gehandicapten, ziekenhuisapothekers en openbare apothekers in opleiding kijken in het boekje naar het zorglandschap 2025. Het is opvallend hoe actueel hun visie is. De contouren die ze toen schetsten, en die zich twee jaar reeds vaag aftekenden, krijgen steeds meer vorm.

Ik heb de uitgave met interesse gelezen. De absolute voorwaarde van de auteurs zal niemand meer betwisten, namelijk: samenwerking tussen alle betrokken groepen: politici, beleidsmedewerkers, ziekenhuisbestuurders, zorgprofessionals en zorgverzekeraars. Die intentie tot samenwerking is waarschijnlijk ook het grootste verschil tussen de nieuwe generatie zorgprofessionals en, zeg maar, de oudere generatie.

Met als tweede grote verschil, de focus op de eigen verantwoordelijkheid van de patiënt. Stelde in het verleden de arts de diagnose en de behandeling: inmiddels is het ondenkbaar om niet te overleggen met de patiënt. Dat komt niet alleen door een andere attitude van de artsen, de toegenomen mondigheid van de burger heeft daar uiteraard ook sterk mee te maken. “De arts meer als coach”, stellen de auteurs. Ze koppelen preventie aan die eigen verantwoordelijkheid: “Je mag van burgers verwachten dat zij er alles aan doen om zo min mogelijk zorg te consumeren.” Mmmm, misschien is dat wel te optimistisch gesteld, want de verleidingen van ongezond eten en weinig bewegen, zijn ook de komende tien jaar sterk.

“Om te komen tot geïntegreerde, populatiegerichte zorg is een explicietere vertaling nodig van gezondheidsvraagstukken op het niveau van de publieke gezondheid naar de individuele patiëntenzorg en omgekeerd”, stellen de jonge medici. Zij gaan er vanuit dat in 2025 de zorg plaatsvindt in samenhang. Ze noemen zelfs “goed afgestemde multidisciplinaire samenwerking als randvoorwaarde voor het leveren van kwalitatief goede zorg die leidt tot gezondheidswinst.” Met de huisarts als poortwachter, die maximale ondersteuning krijgt van praktijkondersteuners, nurse practitioners en physisian assistents, inclusief taakherschikking naar deze functionarissen. Laagcomplexe (specialistische) zorg gebeurt transmuraal, zo dicht mogelijk bij de patiënt. De arts werkt dichter bij de patiënt thuis, onder andere in buitenpoli’s. Hoogcomplexe zorg vindt plaats in klinieken en ziekenhuizen.

Je kunt stellen dat het hier gaat om “open deuren”, maar dat is niet helemaal het geval. Het zijn deuren, die inderdaad reeds op een kier staan, maar soms fors klemmen. Ze gaan pas echt wijd open als de nieuwe generatie artsen daar een flinke zet tegen geven. De uitgave Coach, Cure & Care 2025 toont aan dat ze zich daarvoor inzetten.

Gerda van Beek

(Beeld: illustratie uit Coach, Cure & Care 2025)

Het boekje is via deze link beschikbaar.

Volg ons