De aanhouder wint

Posted on 07-03-2016 in Jeroen Cornelissen, Nieuws, Topbericht

COLUMN JEROEN CORNELISSEN – Herhaaldelijk krijgen we bij Selfcare de vraag om uit te leggen in hoeverre wij verschillen van bedrijven als Fitbit, Apple en Philips. Nee, niet wat de diepte van de broekzakken betreft, maar inhoudelijk. ‘Want jullie doen toch allemaal hetzelfde?’

Als zoon van een uitvinder die vrijwel z’n hele werkzame leven bij Philips heeft doorgebracht, bestond mijn apparatenwereld uit spullen van het gelijknamige bedrijf: de radio, de mixer, de peertjes, de stofzuiger en zelfs de WC-bril droeg die naam. Daar hoorde ook een personeelswinkel bij waar ik soms mee naar toe mocht om een nieuwe platenspeler die bij de productie een krasje had opgelopen, voor een appel en een ei mee te kunnen nemen. Zo nestelde zich het beeld in mijn kinderhoofd dat alles wat met elektronica te maken heeft, vier sterren en drie geluidsgolven draagt. Tot ik ontdekte dat de Walkman van Sony voor mij een beter geluid gaf dan die van de fabriek van mijn vader.

Als we in Nederland praten over het centraal stellen van de klant/patiënt/cliënt, dan pakt dat zo uit dat het aanbod gefragmenteerd is en dat die klant maar zelf de eindjes aan elkaar moet knopen. Want de uitslag van het ziekenhuislaboratorium kan hij wel inzien in de portaal-op-maat van dat ziekenhuis, maar niet in dat van zijn huisartsenlab. Voor de communicatie met de praktijk van de huisarts moet hij op een andere website inloggen dan wanneer hij met zijn specialist van de privékliniek van gedachten wil wisselen. Net als bij Philips en Sony, waar de één met DIN-stekkers werkte en de ander met Tulp-stekkers. Dat is in de huidige tijd niet anders: doordat Fitbit en Apple ruzie hebben, kan ik het stappenaantal van mijn Fitbit niet op een Apple Watch uitlezen, en de weegschaal van Withings kan ik niet connecten met de portaal van iHealth.

Ja, ieder heeft het beste voor met zijn klanten. Maar zolang dat gepaard gaat met afgrenzingen van het eigen domein waar de concurrent niet binnen mag komen, staat diezelfde klant in de gefragmenteerde kou. Dat kan toch eigenlijk niet?!

Fitbit is sinds kort een beurs genoteerde onderneming en daar horen persbijeenkomsten bij. Tijdens de laatste bijeenkomst bespraken analisten met de topman het rare fenomeen dat het bedrijf in 2015 een omzetrecord behaald heeft bij een groei van 149% en een verdubbeling van de winst, maar dat ze dat succes niet vertaald zien in een hogere aandelenkoers. Integendeel: die is juist gedaald. Oorzaak: het bedrijf weet niet hoe het op de lange termijn winstgevend kan blijven in een wereld die om integratie van zorgsystemen vraagt. Want op die markt koersen Fitbit c.s. af: de zorgmarkt. Met name de hardware leveranciers wapenen zich tegen de concurrenten door het gehele pakket (weegschalen, bloeddrukmeters, stappentellers, etc.) zelf te bouwen en niet uitwisselbaar te maken met die van de concurrenten.

De vergelijking met de strijd om de videorecorder is dan snel gemaakt, een strijd die Philips met haar superieure technologie uiteindelijk toch verloor. Of denk aan de zeecontainers die door sommigen wel de belangrijkste uitvinding van de eeuw worden genoemd, omdat ze gezien worden als de stuwende kracht achter de groei van de wereldeconomie. Het draait om uniformering en standaardisering – ook in de ICT van de gezondheidszorg. Iedereen kijkt naar iedereen en hoopt dat de concurrent onderuit gaat. Ondertussen hopt de patiënt van virtuele wachtkamer naar virtuele wachtkamer, wachtend op het moment dat het spierballengevecht voorbij is.

De interim- en projectmanagement opdrachten van Jeroen Cornelissen liggen op het snijvlak van zorg, logistiek en techniek, met de focus op slimmer organiseren. Jeroen schreef het boek Operatie Zorg, hij houdt een blogspot bij over Zorg Thuis & Technologie en is director bij RediC dat als uitgangspunt ‘Healthcare becomes Selfcare’ heeft. In oktober 2015 startte hij samen met Tom Segers het Selfcare platform.

(Foto: Alexander Mak/Shutterstock)

Volg ons